رویش بهاری

گیاهان بهاری

بهار فصل رویش دوباره گیاهان و سبز شدن دوباره زمین است اما در این بین گیاهانی نیز هستند که فقط در فصل بهار میروید از جمله این گیاهان میتوان به سنبل اشاره نمود که گیاهی پیاز دار است و در فل بهار می روید و به نماد زندگی دوباره بر روی میزهای نوروزی قرار میگیرد و مزین هفت سین بهاری خواهند بود بهار فصل دوبار روییدن است که با خود گیاهانی را دارد که فقط در این فصل میروید و با خود خواص درمانی خاصی را به همراه خواهد داشت بهار فصلی که در آن دوباره رشد میکنیم و دوباره بزرگ میشود .

بهار فصلی برای گل کردن درختان و رویش فصلی برای میوه دادن درختان بهار فصلی برای آغاز است فصلی که با شروع آن برای رویش برای تازه شدن شروع میکنیم بهار فصل آغاز دوباره گل دادن رویش فصل آغاز است فصلی برای رشد و زیاد شدن فصلی پر از امید

 

بنفشه سه رنگ

بنفشه گياهي يك يا چند ساله با برگ‌هاي قلبي شكل و مدور است که گوشوارك‌هاي لوب‌دار و گل‌هاي سه رنگ دارد. اندام دارويي گیاه، قسمت‌هاي هوايي آن است.

كاربردهاي درماني: ضد التهاب براي زكام و التهابات پوستي، ضد سرفه، خلط‌آور و مدر است. براي درمان اگزماهاي پوستي، زرد زخم، خارش و آكنه و همچنين به عنوان محلول غرغره براي درمان التهابات گلو و گاهي براي سرفه مصرف مي‌شود.

مقدار و روش مصرف: گل بنفشه به عنوان یک چاي گیاهی، درمانگر خوبی است. حدود دو گرم گياه خشك را در ۱۵۰ ميلي‌ليتر آب دم کنید.

این چای را سه بار در روز می‌توانید استفاده کنید. مرهم‌هاي حاصل از گياه تازه يا جوشانده‌ی حاصل از چهار گرم گياه خشك در ۱۵۰ ميلي‌ليتر آب، براي مصرف موضعي مفید است.

شاتره

شاتره گیاهی با نام عمومی «Fumitory» در جهان و بومی اروپا و آسیاست. این گیاه خوشه‌ای، شاخه‌های سبز و گل‌های سفید مایل به صورتی با میوه‌های کوچک و کروی دارد. این گیاه در مزارع، باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی می‌روید و بیشتر توسط کشورهای شرقی اروپا صادر می‌شود. تمام قسمت‌های گیاه  به خصوص برگ و ساقه‌ی آن قابل استفاده هستند.

کاربردهای درمانی: تب‌بر، معرق، مدر، قابض، مقوی، ملین و ضد کرم است و به شکل موضعی در برخی بیماری‌های پوستی استفاده می‌شود.

مقدار مصرف: دو تا چهار گرم از گیاه را در یک لیوان آب جوش دم کنید و روزی سه بار بنوشید.

شنگ

شنگ گیاهی چند ساله با ریشه‌های عمیق است که برگ‌هایی غشایی و شبیه گندمیان با رگبرگ میانی کم رنگ نسبتا پهن دارد و بیشتر به شکل علف هرز در باغ‌ها، مزارع و گاهی در ارتفاعات می‌روید.

اندام دارويي گیاه شنگ، ریشه‌ی آن است.

كاربردهاي درماني: مغذی، تصفیه کننده‌ی خون، خلط‌آور و قابض است.

مقدار و روش مصرف: دو تا چهار گرم از ریشه‌ی آن را در یک لیوان آب جوش دم کنید و روزی سه بار بنوشید. همچنین می‌توانید ۲۰ تا ۴۰ گرم برگ تازه‌ی آن را به شکل سالاد مصرف کنید.

کنگر

کنگر یکی از فراوان‌ترین گیاهان مناطق کوهستانی و استپی ایران است. گیاهی خودرو با برگ‌های خاردار و ساقه‌های ضخیم شبیه به کرفس که از آن در پخت سوپ، خورش و حتی به شکل خام در سالاد استفاده می‌کنند.

برگ و گل‌ها و در بیشتر منابع انتهای دمبرگ‌های جوان آن به عنوان اندام دارویی شناخته می‌شود. در برخی منابع جوانه‌های برگ آن خوراکی است که در زیر خاک روییده و سفید می‌شوند و سبزی بازارپسندی بوده که در فصل بهار قبل از اینکه برگ‌های آن باز شود، به وسیله‌ی روستاییان جمع‌آوری و در بازار شهرها به بهای مناسبی عرضه می‌شود.

كاربردهاي درماني: صفرابر، کاهش دهنده‌ی کلسترول و قند خون و ادرارآور است و سنگ کلیه و مثانه را دفع می‌کند.

مقدار و روش مصرف: برگ و گل آن به مقدار ۱۰۰ تا ۳۰۰ گرم در روز قابل مصرف است.

توجه: بهتر است زنان باردار، کودکان و بیماران مبتلا به بیماری شدید کبدی یا کلیوی از مصرف برگ کنگر پرهیز کنند.

گل محمدی

گل محمدی از خانواده‌ی گل سرخ است که از آن گلاب می‌گیرند. درختچه‌ای به ارتفاع دو متر با ساقه‌های معمولا خاردار است که برگ‌های مرکب از هفت و به ندرت نه برگچه دندانه‌دار دارد. گل‌ها صورتی و معطر و غالبا مجتمع در گل آذینی با چند گل و دم‌گلی غالبا کوتاه با تیغ‌های باریک دارد. گل محمدی از دیرباز در ایران کشت می‌شده و تهیه‌ی آب مقطر از گل سرخ، اولین بار در ایران انجام شده و بعد در نواحی دیگر انجام گرفته است.

گل‌ها، غنچه‌ها، میوه و گلبرگ‌ها، اندام دارویی گل سرخ محسوب می‌شود.

كاربردهاي درماني: ملین، ضد نفخ، تب‌بر، مقوی و نیروبخش است و اسانس آن در صنعت عطرسازی و فرآورده‌های آرایشی و گلاب آن در صنعت داروسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مقدار و روش مصرف: ۵ تا ۱۵ گرم از گلبرگ‌های آن را در آب جوش دم کنید و  روزی سه بار بنوشید.

والک

والک کوهی از تیره‌ی سوسنیان و نوعی سبزی وحشی و خودرو است که در رشته کوه‌های البرز و فقط در فصل بهار می‌‌روید. سرشار از کلسیم و انواع ویتامین‌های نافع بدن است. والک بسیار ملایم و شیرین‌‌تر از سیر معمولی است و بیشتر مصرف دارویی دارد. بوی آن شبیه پیاز و اندام دارویی‌اش،  پیاز و برگ گیاه است.

کاربردهای درمانی: پیاز و برگ والک در گذشته در غذاها و سالادها استفاده می‌شده است. والک ضد آسم، برطرف کننده‌ی برونشیت‌قابض و تصفیه کننده‌ی خون است و برای علاج اختلالات هضمی به‌کار می‌رود.

مقدار و روش مصرف: بعد از شست‌وشوی گیاه والک، برگ‌های آن را به قطعات یک تا دو سانتی‌متری برش بزنید و فریز کنید تا در طول سال از آن استفاده کنید. سبزی پلوی تهیه شده از این گیاه بسیار خوش‌طعم است. همچنین می‌توان از این سبزی برای تهیه‌ی کوکو استفاده کرد.

توجه: لازم به یادآوری است نباید این گونه گیاهان وحشی را بدون شناسایی کامل مصرف کرد.

بیدمشک

بیدمشک درختچه‌ای است دو پایه که ارتفاع آن به هشت متر می‌رسد. این پایه‌ها کمی با هم تفاوت دارند. برگ‌ها بیضی شکل، نوک تیز، دندانه‌دار و در نوع ماده، کمی پهن‌تر از نوع نر هستند. گل‌ها به شکل شاتون‌های نر و ماده، زرد رنگ و معطرند. اندام دارويي آن نیز پوست، برگ و گل است.

كاربردهاي درماني: تب‌بر، قابضی، مقوی عمومی، ضد تشنج، رفع کننده‌ی دردهای قاعدگی و مقوی قوه‌ی باه است.

مقدار و روش مصرف: دو تا چهار گرم را در آب جوش دم کنید و روزی سه بار بنوشید. تنتور گل‌های آن یک تا دو قاشق مرباخوری هنگام خواب مفید است.

بهار نارنج

نارنج درختي به ارتفاع پنج متر با شاخه‌هايي داراي خارهاي پراكنده است. گل‌هاي نارنج، سفيد رنگ،‌ معطر، ترد و شكننده بوده و در ايران به نام بهار نارنج مشهور هستند. پوست آن تلخ مزه، ولي آب درون آن ترش است. اندام دارويي آن گل و پوست ميوه است.

كاربردهاي درماني: پوست‌نارنج عمدتا براي تحريك اشتها و درمان ناراحتي‌هاي سوء هاضمه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اسانس گل‌هاي بهار نارنج كه به نام «نرولي اويل» در جهان مشهور است، اثر ضد افسردگي و آرام بخش دارد.

مقدار و روش مصرف: مقدار مصرف روزانه براي تهيه‌ی چاي، چهار تا شش گرم پوست نارنج و دو گرم از گل‌هاي خشك بوده و همچنين مقدار مصرف تنتور پوست ۲۰ قطره تا سه نوبت در روز و یک تا دو گرم عصاره‌ی پوست نارنج است.

ریواس

ریواس متعلق به خانواده‌ی علف هفت‌بند بوده و به عنوان گیاه خوراکی و دارویی از قدیم الایام در طب سنتی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. ساقه‌های گل دهنده‌ی گیاه هم زمان با شکفته شدن گل‌ها، زمانی که ترد و تازه هستند، به مصارف خوراکی می‌رسد و به عنوان سبزی خوراکی ترش مزه به همراه سایر ترشیجات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

كاربردهاي درماني: دمبرگ ریواس که بخش قابل استفاده‌ی آن است، مقداری اسیدهای آلی مانند اسید مالیک دارد که برای رفع تشنگی و آسان کردن هضم غذا سودمند است. همچنین در طب سنتی ریواس برای دفع بعضی از باکتری‌های مضر استفاده می‌شود.

مقدار و روش مصرف: این گیاه در غذاهای ایرانی به شکل خام و پخته در سالاد و خورش کاربرد دارد، همچنین با از ریواس، شربت نیز درست می‌کنند.

 

منبع : نیک نو